Nieuwsbrief 16: De eerste stapjes op het zout.

Gegevens

Gepubliceerd op zondag 14 september 2014 19:36

Geschreven door Super User

Donderdag 21 aug. 2014.

Eindelijk lukt het om weer wat te melden. Vandaag  zijn we in Wendover aangekomen vanuit Las Vegas.  We staan op de KOA camping. De hotels/casino’s zijn hier lang zo groot niet als in Las Vegas.

Eerst even terug naar gistgeren (woensdag). We vertrokken direct na de middag vanuit LA en zaten al vrij snel op de Freeway 15, één lange, vrij rechte weg naar Las Vegas. Halverwege werd de motor van de auto een beetje te warm en ging er een lampje branden. We hebben even wat rustig aan moeten doen en er is natuurlijk wel even in het instructieboekje gezocht naar het probleem. Gelukkig viel het mee en nu is alles weer onder controle. Net na het oversteken van de grens van Calafornia naar Nevada zagen we het casino Buffalo Bill, waar Dik speciale herinneringen aan heeft omdat hij er met zijn Indian motortocht in 2008 geweest is en ook met de Achtbaan van het hotel een tochtje gemaakt heeft. We kwamen om ca. 18:00u aan op de KOA camping dat aan de Strip tussen de grote hotels is gelegen. Ongeloofelijk wat een gebouwen en wat een mensen met daartussen ook nog heel veel vreemde vogels. We gingen maar snel zoeken naar een plekje om wat te eten, maar na een foute aanlooproute naar de Strip, met een grote omweg, was de honger zo groot, dat we maar de eerste de beste hamburgertent zijn binnengegaan. Daarna nog even een rondje gelopen langs en door wat van die grote feesttenten. Bij Mirage hebben we nog een mooie fonteinshow gezien. De piraten voorstelling bij Treasure Island was tijdelijk “buiten gebruik”.  Op de terugweg dachten we een stuk van de route af te snijden door dwars door het hotel/casino Circus Circus te gaan lopen, want onze camping ligt bij de achterzijde van dat hotel. Op gevoel liepen we door de lange paden tussen de gokautomaten en speeltafels  recht door het casino tot we bij de grote kermis kwamen. De kermis was in een ontzettend grote hal met achtbaan en allerlei martelwerktuigen welke je in pretparken en op grote kermissen ziet, en daar waren we ineens de weg kwijt en verdwaald. Met hulp van de security wisten we er uit te komen en de camping te bereiken.

We hadden nog wel netjes geregeld dat we voor 6 devices internet toegang kregen, maar het lukt absoluut niet om verbinding te krijgen.

Donderdagochtend nog weer geprobeerd, maar nee hoor, en we wilden vroeg vertrekken, snel  ontbijten, inpakken en karren maar, richting Wendover. Een ritje van 405 mijlen, waar we vanaf 8:00 tot 16:00 over gedaan hebben. Bij Wendover verloren we ook nog een uurtje, want Utah zit net weer in een andere tijdzone.

Nadat we de camper afgekoppeld hadden zijn we direct even naar de zoutvlakte gereden om te kijken hoe het zout er bij ligt. Langs de rand zagen we nog wel wat plassen. Na een tijdje kwamen er een paar auto’s terug vanaf de racebanen en die hebben we aangehouden om te vragen hoe het er bij staat. De man van de bestelauto vertelde ons dat de voorbereidingen goed verlopen. De banen zijn klaar en hij is er zeker van dat het gewoon doorgaat. De 5-mijl baan, waar wij op gaan rijden, ligt er volgens hem perfect bij.

Toen we op de camping terugkwamen begon het erg te waaien en kwamen er een paar grote donkere wolken aan. Het begon ook te regenen, maar zoals we onderweg ook al ervaren hadden, was het nu ook zo dat de regendruppels nauwelijks de grond raken. Het grootste deel van de regendruppels is al weer verdampt voordat het de grond raakt.  Het zal vanacht misschien nog wat regenen, maar er zal nauwelijks regen vallen, dus we hebben er wel vertrouwen in dat het zout goed blijft. Als we naar de verwachting kijken, dan hebben we nog wel  t/m zaterdag kans op wat regen  en daarna wacht de zon weer op ons.

Morgen (vrijdag)  hebben we nog een rustige dag en zaterdag moeten we ons melden voor de technische keuring. We hopen dan versterking te krijgen van Maarten en Gerrit die ons achterna komen.

Hieronder een paar foto’s.

De achterklep van de camper kan helemaal open en alle spullen kunnen zo gemakkelijk ingeladen worden.

De laatste tankstop in California het hier de camper van Aalt Doldersum in vol ornaat. Wat een fijn ding voor ons doel .

Net over de grens van California naar Nevada (waar legaal gegokt mag worden) staan midden in de wildernis een paar giga casino’s zoals deze Buffalo Bill. Dik was hier in 2008 op uitnodiging van z’n Amerikaanse Indian Motor-vriend, die hier manager was. De mega achtbaan die je op de foto goed kunt zien en welke in het hotel begint en ook weer eindigt, gaf nog weer een raar gevoel in de maagstreek. 

Dit is dan ons plekje op de KOA camping midden tussen de super grote hotel-casino’s in Las Vegas.

Er zijn er meer op de camping die een motor bij zich hebben. 

Hier 1 van de priraten schepen welke elke avond een gevecht met elkaar uitvoeren op het meertje voor hotel Treasure Island. Helaas was de voorstelling afgelast.

Even wachten op de mooie waterfontijn show voor het hotel Mirage.

Er brand een lampje op het dashboard, dus even zoeken wat de oorzaak kan zijn.

Onderweg in de pick-up; Bonneville here we come!

Ja jochie, hier moet het gebeuren. Aan de randen is het nog wat zoute pap, maar in de verte kunnen we de organisatoren druk aan het werk zien met het inrichten van het grote evenement: de Bonneville Motorcycle Speed Trials.

Nee, deze truck komt niet uit de sneeuw, maar uit het zout. We vroegen de chauffeur ook nog of het zijn eigen auto was, maar met een grote grimas op z’n gezicht vertelde hij dat hij niet zo dom was en deze auto gehuurd had.

Bekende figuur uit Wendover-West.

• < Vorige
• Volgende >