Nieuwsbrief 19: niet gereden, maar wel veel geleerd.

Gegevens

Gepubliceerd op zondag 14 september 2014 20:42

Geschreven door Super User

Maandag 22 aug. 2014

Voor de middag:

Dank jullie wel voor de vele felicitaties en leuke reacties. We hadden gisteren een super goede dag, maar vandaag is het weer helaas spelbreker.

Gisterenavond is er nog tot laat, in de koplampen van de auto’s, door gesleuteld op de KOA camping in Wendover.  Gelukkig is het merendeel van de kampeerders ook deelnemer aan de Speed Trials zodat we de motor ook nog even konden starten zonder heibel. De tank is voorzien van een laagje zilverpapier om er voor te zorgen dat de brandstof niet al te warm wordt in de felle zon. Verder is de hoofdsproeier veranderd en er is een andere cilinderkop gemonteerd. Vanmorgen zijn we eerst weer naar de machinekeuring geweest, want die boodschap hadden we gisteren van de officials meegekregen. Sleutelen aan je motor mag wel, maar kom daarna altijd even langs de machinekeuring. Ze controleren dan vooral of alles weer goed geborgd is met borgdraad. De keuring verliep goed en snel. We zijn niet naar onze pit gereden, maar direct met de racer achterop de pick-up naar de voorstart om daar plaats te nemen in een heel lange rij wachtenden. We was toen ca. 8.00 u. ’s morgens en we staan daar nu nog steeds, weliswaar een klein eindje verder naar voren. De wind is te hard om veilig te kunnen rijden. Er was even een momentje dat het wat mider woei en er mochten toen een beperkt aantal deelnemers starten. Het is nu 25 graden C (erg laag voor de zoutvlakte) maar het voelt wat fris aan door de stevige wind. Af en toe komt het zonnetje er door, maar er is veel hoge bewolking. Gelukkig regent het niet en er hangen ook geen buien in de lucht. Het is nu 12.30 u. en iedereen wacht nog steeds geduldig in de rij. Er zijn heel interessante vehikels te zien en iedereen heeft wel een praatje. Publiek is er zeer weinig dit jaar. Er komen er anders veel met hun motor, maar dan moeten ze dit jaar een heel eind door de pekel rijden en ik kan me voorstellen dat je dat niet graag doet.  Gelukkig hebben we brood, water en fruit bij ons zodat we niet verhongeren hier midden op het zout. We leren snel!

Na de middag:

De wind is niet gaan liggen en we hebben vandaag niet kunnen racen. Heel erg jammer, maar laten we het positief bekijken: het heeft niet geregent, de banen liggen er nog steeds prima bij, de weersverwachtingen zijn beter voor de komende dagen en we hebben vandaag veel geleerd. Terwijl de pick-up met de racer netjes in de rij bleef staan hebben onze technische mannen les van Eva gehad. Ze is in het begin van de dag nog wel van de voorstart naar de start area gestuurd, maar is van daar ook weer teruggestuurd en is toen meteen naar haar pit gegaan. Ze kwam op haar superlichte electrische fiets bij ons en nodigde ons uit om bij haar te komen kijken naar haar streamliner, waarbij ze ons dan veel tips kon geven. Bovendien had ze bij de technische staf een checklist voor de keuring gebietst, voor ons erg waardevol en een document dat eigenlijk geheim is voor de deelnemers.

Aalt mocht plaatsnemen in racer waarna haar veiligheidsgordels, arm restraints, neck restraints, enz. werden geprobeerd en waarbij zij aangaf waar de keurmeesters op letten. Ook cockpit, de brandblus installatie, de parachute lancering, enz. werden uitvoerig besproken, waarbij Maarten steeds foto’s maakte van de details en de certificeringscodes van kleding, enz..  Zo hoefden we ons niet zo te vervelen en hebben weer een heleboel kennis opgedaan. Bedankt Eva en Bill! Wat een fijne mensen.

Ondertussen had Dik zijn Indian makker Bob uit Las Vegas weer opgezocht en kwam weer terug in het T-shirt van het “Laughing Indian Racing Team” dat hij van Bob had gekregen (de overloper!).  Het was wel lachen. Bob had een Nationaal AMA record gereden met zijn Indian Chief 1200cc uit 1946. Hij had een snelheid van 87 mph terwijl Aalt met z’n 50 cc-tje 12 mph sneller had gereden.

Op de terugweg moesten we nog steeds door het water voordat we van het zout af gaan. De schattingen van dat “randmeer liepen uiteen van 1 tot 3 km breedte en ongeveer 10 tot 15 cm diepte, dus maar weer auto wassen bij terugkomst op de camping. We hopen dat we morgen weer kunnen racen.

Inmiddels hebben we ontdekt dat er op de volgende website ook iets over ons is gepubliceerd:  www.motor.nl/niews/toersen-pakt-record

Via de FM radio kan iedereen volgen wat er gebeurt en welke tijden er gereden zijn. Onmisbaar.

Amerikanen houden nou eenmaal van veel cubic inches.

Je ziet de meest vreemde raceteams. Meestal op Harley Davidson.

Het keffertje met speciale zoutschoentjes snuffelt aan de schoen van Hennie.

Een knoert van een Triumph 4-cilinder.

Links Bob Clift met z’n Indian uit 1946. Ook de cilinderkop van deze oude Franse legermotorfiets moet er af om de cilinderinhoud na te meten. De officials hadden gisteren geen tijd en daarom was alles verzegeld en moest vandaag gemeten worden. 

Dit is het mechanisme waarmee je de canope (cockpit) zowel van binnen uit als vanaf de buitenkant kunt openen.

Ja Aalt, dat zit best goed in zo’n electrisch aangedreven motor met zijspan. Volgens Eva zou het een goede keuze van ons zijn als we ook met een zijspan beginnen dan kun je later altijd nog dat span er af halen.

Eva met Aalt aan het stuur. Geen gewoon stuur, maar 2 stuurstangen zoals in een helicopter. Dat maakt het gemakkelijker bij het uitstappen, want de reglementen zeggen dat je binnen 30 sec. op eigen kracht je cockpit moeten kunnen afnemen en er uit moet kunnen kruipen.Eva heeft 13 sec. nodig, terwijl zij met hulp van 2 crewleden er 10 minuten over doet om in de streamliner te komen met de gordels om.

Eva kan geen geschikte kandidaat voor in het zijspan vinden, daarom zit haar vriendje achter de stroomlijn tussen de batterijen.

Groeten uit Wendover, USA

Team Groene Tulp / CL  Classics Racing   

• < Vorige
• Volgende >